“Τα κύματα μουσικής ανακάλυψης σε έναν κόσμο με πάρα πολλές επιλογές και όχι αρκετή κοινότητα: `η Γιατί χρειαζόμαστε το MTV τώρα περισσότερο από ποτέ”...
Ακόμα και οι πιο σκληροί φανατικοί του υπόγειου μπορούν να παραδεχτούν ότι οφείλουμε πολλά στη διάσημη «Μουσική Τηλεόραση», επειδή έδωσε στον κόσμο πολλές από τις πράξεις που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς. Ανεξάρτητα από το πόσο πανκ ροκ είσαι, το MTV μας παρουσίασε σε πολλούς από τους καλλιτέχνες που κυριάρχησαν. Ανάμεσα τους “Michael Jackson, Madonna, Nirvana, Limp Bizkit, Pantera, Tupac, N'Sync” και άλλοι… Όποια και αν είναι τα προσωπικά σας συναισθήματα απέναντι σε αυτούς τους καλλιτέχνες, το MTV άνοιξε πολλές πόρτες για είδη και υποκουλτούρες για να τις δούμε με μια νέα ενδιαφέρουσα ματιά.
Όταν το MTV ευδοκιμούσε, δεν είχαμε το Διαδίκτυο όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Δεν είχαμε ούτε smartphone. Αυτός ο ιστός που συνδέει τον κόσμο δεν ήταν εκεί. Τα περισσότερα παιδιά δεν ήταν αρκετά τυχερά για να μεγαλώσουν με μια ακμάζουσα υπόγεια σκηνή και σίγουρα δεν μπορούσαν να μάθουν για την ιστορία ενός είδους μέσω μερικών βίντεο στο YouTube.
Η μορφή του MTV 24/7 επέτρεψε στους ανθρώπους να αγκαλιάσουν ένα στυλ μουσικής χάρη στο τι έπαιζε και πότε. Υπήρχε μαγεία να τραβάτε ένα βίντεο στη μέση της νύχτας, να ερωτεύεστε το τραγούδι και να χτυπάτε αμέσως το τοπικό δισκοπωλείο, δίνοντας τον εαυτό σας στον υπάλληλο, ζητώντας περισσότερα από ότι ήταν αυτό.
Η μουσική μας έχει παραδοσιακά ορίσει. Να κάνουμε φίλους με βάση την κοινή αγάπη των δίσκων (βινυλίων). Ένα καλό party song μπορεί να μας οδηγήσει πίσω σε μια μαγική βραδιά, ενώ ένα θλιβερό τραγούδι της country, μπορεί να κάνει ένα ήσυχο καταδυτικό μπαρ να αισθάνεται πολύ πιο μοναχικό. Με την τρέχουσα κατάσταση σήμερα, έχουμε πολλές (πάρα πολλές;) επιλογές. Ωστόσο, είμαστε περιορισμένοι σε αυτές τις κοινές πολιτιστικές εμπειρίες. Τα κύματα μουσικής ανακάλυψης δεν συμβαίνουν όπως κάποτε; Όλα είναι μια εξειδικευμένη αγορά.
Ήταν διασκεδαστικό, όταν οι Metallica κυκλοφορούσαν ένα νέο βίντεο ή όταν το Grunge ανέλαβε πολιτιστικά τη ροκ σκηνή. Αυτό δημιούργησε τροφή για συζήτηση μεταξύ ξένων και ήταν ένα πολύ καλύτερο σημείο συνομιλίας από ότι συμβαίνει στο “The Masked Singer”. Όπως και η πολιτική μας, όλα υπάρχουν σε έναν θάλαμο ήχων, καθώς δεν μοιραζόμαστε πλέον χώρο για να βρούμε πράγματα. Συνδεόμαστε απευθείας με μια λίστα αναπαραγωγής στο Spotify και το αφήνουμε να κάνει τη δουλειά του. Δεν υπάρχει απροσδόκητη μαγεία. Δεν είναι ροκ εν ρολ. Είναι ασφαλές.
Είναι ωραίο να έχουμε τα πάντα στα χέρια μας. Το YouTube είναι έτοιμο, το iTunes είναι κλειδωμένο και φορτωμένο, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές. Το MTV λειτούργησε επειδή εκπομπές όπως τα “Headbangers Ball, YO! MTV Raps, Alternative Nation, Party Zone και 120 Minutes” δημιούργησαν μια κοινότητα.
Αυτές οι εκπομπές δούλεψαν στην απλή υπόθεση ότι αν σας αρέσει αυτό, ας σας δείξουμε αυτά, τα άλλα πράγματα σαν αυτό. Υπάρχουν ιστολόγια επιμελημένα με γούστα και αλγόριθμους που μας βοηθούν να ανακαλύψουμε παρόμοιους καλλιτέχνες, αλλά η κοινή πολιτιστική εμπειρία του μουσικού βίντεο, χωρίς να γνωρίζουμε τι θα έρθει στη συνέχεια, το χάρισμα του οικοδεσπότη Veejay…, όλα αυτά τα πράγματα έπαιξαν ρόλο στην ανάπτυξη της μουσικής. Υπάρχει αξία σε αυτήν τη μαγεία.
Ναι, υπάρχει ένα επιχείρημα για το ποιος ήταν αρκετά τυχερός για να το ξεπεράσει. Ακόμα, για κάθε Pearl Jam, Nirvana και Alice in Chains που έφτασαν στα ύψη στην κορυφή της βιομηχανίας, καλλιτέχνες όπως οι Tad, Meat Puppets, Mudhoney και L7 είχαν τις πιθανότητές τους να είναι και μπροστά σε ανθρώπους. Θα μπορούσαμε να συνδεθούμε με μπάντες ολιστικά, ακόμη και με πληρεξούσιο. Έτσι, ενώ δεν έλαβαν όλοι την ίδια υποδοχή, υπήρχε τουλάχιστον ένα πλάνο.
Είμαστε χαλασμένοι με το πόσο φανταστική μουσική υπάρχει εκεί έξω. Εάν έχετε ένα αγαπημένο είδος, κάποιος συσκευάζει κλαμπ και το σκοτώνει. Αυτό είναι επίσης ένα μέρος του προβλήματος - μερικές από αυτές τις μπάντες όπως οι JD McPherson, Patrick Sweeny, Rival Sons, Black Pumas και αμέτρητες άλλες αξίζουν να είναι μεγαλύτερες από αυτές. Ο JD McPherson από μόνος του πρέπει να είναι αντίπαλος των Black Keys, αλλά απλά δεν είναι. Οι μεταλλικές ζώνες όπως το Power Trip ή το Gatecreeper πρέπει να είναι εμφανείς. το ίδιο ισχύει για αμέτρητους καλλιτέχνες στα είδη μουσικής punk, hardcore και hip-hop.
Δεν υπάρχει πολιτιστικά κυρίαρχη πλατφόρμα για τους ανθρώπους που αγαπούν το είδος τους να καθίσουν πίσω και να αφήσουν τον καπετάνιο να πάρει το τιμόνι. Γι 'αυτό το Headbangers Ball λειτούργησε - τα metalheads είναι σκληρά πιστά στο είδος. Ακόμα κι αν είστε με παλιά γκρίζα μαλλιά που σας αρέσει άλλη μουσική αυτές τις μέρες, θα έχετε πάντα ένα γλυκό σημείο για το metal, το στυλ απαιτεί την καρδιά και την ψυχή, και εκείνοι που την αγαπούν, να την παραδώσουν πρόθυμα.
Το Headbangers Ball άκμασε εξαιτίας της ιδιαίτερης αφοσίωσης του. Ο μέσος όρος του metal μπορεί να σκύβει και να φωνάζει για το thrash ή το black metal όταν είναι ένα αυστηρό deathhead. Ωστόσο, θα ελέγχουν πρόθυμα ό, τι προτείνεται, επειδή η μουσική ανήκει στο προτιμώμενο είδος τους. Λόγω αυτής της πίστης, έχουν ανοιχτό μυαλό για να δουν νέα πράγματα και να κάνουν ισχίο σε νέα συγκροτήματα. Και οι άλλες εξειδικευμένες εκπομπές που προαναφέρθηκαν παραπάνω έκαναν το ίδιο για τους θαυμαστές άλλων ειδών μουσικής.
Θυμάμαι μπάντες όπως οι “Refused, Drive-In και Blur που δημιούργησαν βίντεο που έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση. Από το "The New Noise" στο "One Armed Scissor" και το "Coffee and TV", όλα αυτά τα τραγούδια εμφανίστηκαν τυχαία στη μέση της νύχτας στις αρχές της δεκαετίας του '2000s “και με έκανε να αναρωτιέμαι τα πάντα, για αυτό που έψαχνα από το rock and roll”.
Από την άλλη πλευρά, το “YO! MTV Raps” έμοιαζε σαν πάρτι, μια ευκαιρία για τους ράπερ να έρθουν, freestyle και να εξηγήσουν την κοσμοθεωρία τους, κάτι που κάνουν στις ραδιοφωνικές εκπομπές όπως το Sway και το Breakfast Club στο YouTube. Και ειρωνικά, ο Sway ήταν ένας MTV VJ πίσω στην εποχή. Αυτό το DNA είναι σίγουρα πανταχού παρόν.
Με όλες τις επιλογές για streaming, για εξειδικευμένα κανάλια, θα μπορούσε μια μουσική MTV έκδοση να κάνει ένα πολιτιστικό comeback; Θα το υιοθετούσαν τα παιδιά; Λαμβάνοντας υπόψη το πόσο πολύ διασπασμένα είναι πολιτιστικά τριγύρω, νομίζω ότι η ιδέα της κοινής πραγματικότητας είναι περίεργη, αλλά επίσης δυνατή και αναγκαία. Αν το διαβάζετε, σίγουρα σας αρέσει η μουσική. Λοιπόν, γιατί δεν μπορούμε να συναντηθούμε σαν περίεργοι, να αφήσουμε την τηλεόραση όλη τη νύχτα, να μιλήσουμε για γρήγορο φαγητό και να περιμένουμε μια στιγμή καθαρού rock and roll για να μας εκπλήξει.
Μπορεί να φαίνεται πρωτόγονο, αλλά δεν ακούγεται κάπως υπέροχο;
Πηγή: "consequenceofsound.net"
Blog Σχόλιο: Το κείμενο αναφέρεται περισσότερο στην αμερικανική πραγματικότητα, στην Ευρώπη τα πράγματα είναι ίδια `η και κάπως διαφορετικά, πάντως όμως και εδώ υπάρχει μια κινητικότητα για μια εκ νέου επιστροφή σε "MTV Back For Good" εποχές των 80s και 90s… Η αλήθεια είναι πάντως ότι το MTV (μαζί με τα θεματικά του μουσικά κανάλια), αποτέλεσε μέχρι και το 2008, βασική πηγή ανακάλυψης νέας μουσικής (για όσους είχαν πρόσβαση στη δορυφορική τηλεόραση)! Από εκεί και πέρα πήραν τα ηνία οι ψηφιακές πλατφόρμες μουσικής και πλέον είναι πραγματικότητα ένας νέος τρόπος να ακούς, να βλέπεις και να ανακαλύπτεις αμφίδρομα μουσική σε οποιαδήποτε διασυνδεμένη συσκευή, καθώς το μέλλον αναμένεται να είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον...